کارهای خطا را یکی پس از دیگری "

اگرهایمان ؛ پشت سر هم ردیف شده اند، مانند یک قطار

قطاری که سرمنزلی ندارد و به مقصد نمی رسد.

در واقع اگرهایمان سکوی پرتابمان شده اند تا؛

از اشتباهاتمان به راحتی بگذریم و با توجیه ساده،

وجدانمان را آرام کنیم.

شاید در تلاش هستیم که از دست خودمان راضی باشیم.

کارهای خطا را یکی پس از دیگری انجام می دهیم؛

دل های صاف و ساده را ترک خورده می کنیم و

معذرت خواهی را حربه ی خود کرده ایم تا ؛

راحت تر از پل اشتباهاتمان گذر کنیم.

گاهی آنقدر در کوچه ی اعتماد به نفس قدم می زنیم.

که انسانیتمان رنگ می بازد و اگرهایمان،

رنگ دیگری به خود می گیرد.