انـسـانـــها ...
اغلب بی انصــاف ..., بی منطـق و خـود محـورند.
اگر مهربان باشی ...
تو را به داشتن انگیزه های پنهان متهّم می کنند.
اگر مـوّفـق باشی ...
دوستان دروغین و دشمنان حقیقی خواهی یافت.
اگر شریف و درستـکار باشـی ...
فـریبت می دهـند.
آنچه را در طول سالیان سال بنـا نـهاده ای ...
شـاید یکـــ شـبه ویـران کـنند,
ولـــی ســازنده باش .
اگر به شـادمانی و آرامـشـــ دستـــ یابـی ...
حـسادت می کنند.
و ... نیکی های درونت را فراموش می کنند.
بـهترین هـای خـود را به دنیــــا ببخش ...
حتـّـی اگـر هـیچ گــاه کافـی نباشد.
ودر نــهایتــــ می بیــنی ...
هــر آنچـه هستــــ ,
همـواره میــان “ تـــو و خــــداوند ” استــــ .