مـــــــــــادرانـــــه !!!

و لَعَنَ اللَّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ لَعَنَ اللَّهُ شِمْراً وَ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَ اَلْجَمَتْ وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتالِکَ

مـــــــــــادرانـــــه !!!

و لَعَنَ اللَّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ لَعَنَ اللَّهُ شِمْراً وَ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَ اَلْجَمَتْ وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتالِکَ

بــویِ نـَـم نـَـم بــاران...

بــویِ نـَــم نـَــم بـــاران ... 

 

 

خــدایا به زیبــایـی هـایتـــ قَـــسَم .........  

 

مرا عـاملِ گـناهِ دیـگران قـرار مَـدِه!  

 

  ( آمــیـنــــ ) 


 
 دل من گـم شد ، اگـر پیـدا شد.
 بسـپارید امـانات رضـا(ع)
و اگـر از تپـش افــتاد دلـم ؛
 ببریـدش به مـلاقـات رضـا (ع)
از رضـا (ع) خـواستـه ام:
بگـذارد کـه غـلامـش بشـوم .
 همـه گفـتند: مـحال اسـت ولـی
   دلخـوشـم مـن بـه مـحالات رضـا (ع) 
 
  
  تو را به گنبد طلایت قسم مرا بـطلب!. 

عجیب کرده هوایت دلم" مرا بـطلب.!

تـمام حجم اتاق را گریه مـیکنم.!

برای لمس نگاهت" تو هم مرا بـطلب.!

هنوز رضا رضاست، طنین ناله ی قـلبم.

شده پشتم از غم و ناله خم مرا بـطلب!

 حریمِ آسمانی ابـری ست بی نسیم شما؛

نزدیک و نزدیک تـر، یک صبحدم مرا بطلب.!

 رمـیده آهـوی دل سوی تـو ، پـناهش ده ؛

  تو را به گنبد طلایت قسـم مـرا بــطلب!. 

 

   مـرا بــطلبـــــ!. 

  مـرا بــطلبــ!.

 مـرا بــطلبـــ!.


اَلـسَّلامُ عَلَیکَـــ یا عَلـیِ بنِ مُوسَـی الـرِضَـا المُـرتِضـی(ع)   

 

 

مـرا بــطلبـــــ نزدیک و نزدیک تـر، گنبد طلایت تـمام حجم اتاق یک صبحدم آهـوی دل دلخـوشـم مـن
elaheh دوشنبه 31 تیر 1392 ساعت 06:52 ق.ظ
0 نظر