آمارهای تکان دهنده جرم و جنایت،
و گسترش فساد بر اثر برهنگی و بی بند و باری جنسی می باشد.
امـیرالمـؤمنین عـلی(ع) می فـرمـاینـد:
یَظْهَرُ فی آخِرِ الزَّمانِ وَ هُوَ شَرُّ الاَزمِنَة نَسوَةٌ کاشِفاتٌ عاریاتٌ مَتَبَرِّجاتٌ،
مِنَ الدِّینِ خارجاتٌ، فِی الفِتَنِ داخِلاتٌ، مائلاتٌ الی الشهواتِ،
مُشرئاتٌ الی اللَّذاتِ، مُسْتَحِلاتٌ للمُحَرَّماتِ، فی جَهَنَّمَ خالِداتٌ
زیبایی زن یک نوع سرمایه است که باید بجا و درست مصرف شود.
زکات این زیبایی، پوشش و عفاف است.
امتناع از جلوه گری در مقابل نامحرم،
موجب کنترل این غریزه و حفظ حریم شده،
با خواهش های نفسانی زن و مرد مبارزه می شود.
وقتی زن خود را در مقابل خواهش های نفسانی بیمه نمود و
خویش را کنترل کرد، زمینه برای رشد تعالی زن فراهم می شود و
موجب تهذیب نفس زن و به طور کلی اجتماع خواهد شد و
زن می تواند جامعه را بسازد.
اگر زنان با خودآرایی و فریبایی و دلــربائی وارد جامعه شوند،
جامعه به فساد و تباهی کشیده خواهد شد که :
ضرر آن بیشتر است چون جامعه را از درون متلاشی نموده،
زمینه را برای تسلط دشمنان دین فراهم می آورد. پس چه باید کرد؟
از یک طرف نمی توان حضور نیمی از انسان ها را که می توانند "
بار سنگینی از جامعه بردارند نادیده گرفت،
از طرف دیگر نباید جامعه را به فساد و تباهی کشاند .
آن هم با حضور هوس انگیز زنان.
حجاب موجب جلوگیری از اشاعه فحشا و منکرات در جامعه می شود.
چه بسیار خانواده هایی که بر اثر فساد متلاشی شده اند و
چه بسیار کودکانی که به همین دلایل بی سرپرست گشته اند.