مـــــــــــادرانـــــه !!!
و لَعَنَ اللَّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ لَعَنَ اللَّهُ شِمْراً وَ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَ اَلْجَمَتْ وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتالِکَمـــــــــــادرانـــــه !!!
و لَعَنَ اللَّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ لَعَنَ اللَّهُ شِمْراً وَ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَ اَلْجَمَتْ وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتالِکَعمری ست که من منتظـر ...
خـورشـید بلــند آسمـان دل من
عمری ست که من منتظـر دیدارم
یک جمعـه بیـا به جمـکـران دل من ...
شیعیان ما به اندازه آب خوردنـی ،
ما را نمی خواهـند"اگر بخواهـند ،
دعـا می کنند و فرج ما میرسـد ...
اللّـهم عَجِل الوَّلیکـَ
حکایت (عارف نمازگزار و خدای کریم ...)
عــارفی شبی نماز همی کرد ... آوازی شنید که:
ای شیخ خواهی از آنچه از تو می دانم
با خلق بگویم تا سنگسارت کنند ...؟
عــارف جواب داد :
بار خــدایا خواهی تا آنچه از رحمت تو می دانم
و از کـرم تو می بینم با خلـق بگـویم !...
تا دیگر هیچ کس سجودت نکند ...؟
آواز بر آمــد : نــه از تــو , نــه از من!!!...
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
سرآغـاز تــاریخ اسـلام ...
بعثت جامع علم و عمل و عبادت ، پرچم دار شاهراه ولایت علـوى ،
بر شمـا عـزیـزان گـرامى باد .
بـعـثتــــ ...
انقلاب بزرگـــ ، برضـد جـهل ، گـمراهی ، فـساد و تبـاهی ستـــ .
سرآغاز تاریخ اسلام از روزی شروع مىشود کــه :
پیامـبراسـلام صلـی الله علـیه و آلـه در خـلوت محـبوبـــ،
در دل غاری که در دامن کوهی در شمال مکه بود، صدایی شنید:
« یا محــّمد اقــرا » ای محــّمد ...! بخــوان ...!
( او شگفت زده... ) گفت: چه بخوانم...؟ گفت: ای محــّمد ...!
« اقرا باسم ربک الذی خلق، خلق الانسان من علق، اقـرا و
ربک الاکرم، الذی علـم بالقلم، علم الانسان ما لم یعلـم .»
صلـواتى که هر مرتـبه آن، ثـوابــــ ده هـزار صلـوات استـــ ...
اَللـّـهُمَ صَـلِ عَلـى سَـیّدِنا مُحـَّمَدِ مَا اختَلَفـَــ المـَـلَوان وَ
تَعـاقِبــَـ العَـصـران و کَـرَ الجَـدیـدان وَ ستـَقبَلَ الفَـرقـَدان وَ
بَلِـغ روحَـهُ وَ اَرواحَ اَهـلِ بَیــتِـه مِـنَـا التَّـحِـیَـةِ وَ السَـّلام .
حضـرتـــ بـاب الحــوائـج "
شـهادتـــ جـانگـداز و مظلـومـانه "
هفتمین اخـتر تابنـاکـــ آسـمان امـامتـــ و ولایتـــ"
موسی بن جعفـر " امـام کاظـم ( علـیه السـّلام )
را به محضر فـرزنـد داغـدارشـان امـام زمـان (عج)
و شـما عـزیزان تسلیتـــ وتعـزیتـــ عرض می‌‌کـنم .
مردى از اولاد عمر بن خطاب در مدینــه بود،
همواره موسى بن جعفــر علیـه السـّلام را مى آزرد "
و هر وقت وى را مى دیـد دشـنامش مى داد "
و به علــى علـیه السـّلام ناسـزا مى گفت ،
اصـحــاب عــرض کـــردنــد:
به ما اجازه دهـید تا این فـاجـــر را بکـشیم ...!
امام علیه السّلام آنها را نهى کردند و به شدّت از این کار باز داشتند .
وایتى از امام کاظم علیه السلام نقل شده است که فرمودند:
کسى که هر روز به محاسبه نفس نمى پردازد، از ما نیست .
( در صــورتى کـه محـاسـبه کـند ... )
اگر عمل نیکویى از او سر زده باشد؛ از خداوند طلب زیادى اش کند "
و اگر عمل نادرستى از او سرزده باشد، اسـتغفار نموده ، تـوبه کـند.
شما فصل بــهاری آقــا ...
او خــــواهـد آمــد ...
و کلمــه انتــظار از واژه نامــه ها حذف خواهد شد ...
اللّــهم عَجِل الــَّولـیکـــَ الــفَرج .
من شنیدم که شما فصل بــهاری آقــا
به دل خسته ی ما جان و قــراری آقــا
در هیاهوی شب و روز تو را گـم کـردیم
غــافل از آنکـه شمـا اصـل بــهاری آقــا
عمر امسال گذشت و خبری از تو نشد
هـوس آمـدن اینــ جمـعه رو داری آقــا ...؟
روزگاری ست ؛ باد می وزد وگل پـرپـر می شود ...
به امــید روزی که گلــی بشـکفد و بــادها را پــرپــر کــند .
اَللـّهم عَجـّـل لِـوَلـیّکـــــَ الــفـَرَج
تــوفـیق و اخـلاص الــهی ...
امـیرالمـؤمنین علــی (علّّـیه الســّلام) فـرمـودنـد:
بـهترین چـیزی که از آسـمان پایین می آیـد "
تـوفیــق الـــهی " استــــ .
و بـهترین چـیزی کــه از زمین بالا می رود "
اخــلاص آدمــی " استــــ .
غرق خواهش دنیــــــا هستم ...
زاهــدی گـویـد : جواب چـهار نفر مرا سخت تکان داد ...
اوّل : مرد فاسـدی از کـنار من گذشت و من
گوشه لباسم را جمع کردم تا به او نخورد ...
او گفت: ای شیخ " خـــــدا میداند که فــردا حال ما چه خواهد بود ...!
دوّم : مستی دیدم که افـتان و خیزان راه میرفت
به او گفتم : قـدم ثابت بردار تا نیفتی ...
گفت : تو با این همه ادعــا قدم ثابت کرده ای ...؟
سوّم : کودکی دیدم که چراغی در دست داشت
گفتم این روشنایی را از کــجا آورده ای ...؟
کودک چراغ را فوت کرد و آن را خاموش ساخت "
و گفت : تو که شیخ شهری بگو که این روشنایی کجا رفت ...؟
چهارم :زنی بسیار زیبـــا که درحال خشم از شوهرش شکایت میکرد.
گفتم اوّل " رویت را بپوشان بعد با من حرف بزن.
گفت : من که غرق خواهش دنیــــــا هستم ...
چنان از خود بیخود شده ام که از خــود خـبرم نیست ؛
تو چگونه غرق محبّت خـالقی که از نــگاهی بیم داری ...؟؟؟
زینبـــ کبری (س) تنـدیس صـبر و شجاعتـــ"
یک لحظه از ارادت خود دست برنداشت
عمرش تمـام بر سر پیمان گذشته بود
زینب هــزار بار خودش هم شهید شد
از بس که از کنار شهیدان گذشته بود
بر صفحه های سرخ مقاتل نوشته اند
این زن 1000 مرتبه از جان گذشته بود
فرشتگان و ملائکه در چهار سوی آسمان صف کشیده بودند و شاه راهی ساخته ، تا بانویی را از زمین ، به سوی جایگاه واقعی اش در آسمان ، راهنمایی کنند. روز 15 رجب سال 62 هجری بود و آن بانوی بـهشتی زینب سـلام الله علیها نام داشتــــ . در آسمان استقبالی بی نـظیر از ایشان به عمل آمد.
آری آسمانیان در انتظار بانوی بزرگی بودند که زمینیان قدرش را ندانستند.
و ما در سال روز غم از دست دادنش به مقتدایمان امام سجاد علیه السّلام که نمی دانست بدون عمه اش چگونه تسلی یابد اقتدا می کنیم و از خداوند می خواهیم یاریمان کند که با امام زمان خود چنان باشیم که زینب سلام الله علیها با امامان زمان خویش بود.
بدون تردید اسوه بدون حضرت زینب برای زنان مسلمان بر هیچ کس پوشیده نیست و الگو بودن ایشان منحصر به زمان خاصی نیست، چرا که در تمام زمینه‌ها پیشتاز و تجلی‌بخش نمونه کامل زن اسلام است.
زینب (س) به جایی رسیدند" که فقط والاترین انسانهای تاریخ بشّریت ( یعنی پیامبران ) می توانند به آنجا برسند ...
زینب کـبری (س) تنـدیس صبـر و شـجاعت بشّـریت
بر اشـک جگـر گـداز زینب (س) صلـوات
بر صبر حماسه ساز زینب (س) صلـوات
فــرمـود حسین (ع) در نمـاز کـن یـادم
بر ذکر شب و نمـاز زینب (س) صلـوات ...
مــــــــــــادر !
مــــــادر :
شخصیتی است که :
پیـامبـر نــور (ص): در وصفــــ او ، بـهشتــــ را زیر پایش میداند.
در احادیثـــ نیـز مقــام مـــادر "
بالاتر از جهاد در راه خدا ذکر شده استــــ.
محبتِ مـــادر "چشمهای از منابع فیاض لطفـــ خداوندی است.
و همچنان‌که فیض رحـمانی لایـزال استــــ ؛
مـــادر" هم به نسبت‌توانایی خود درباره فـرزنـدش ،
محبتّی بی‌‌انتـها دارد.
در بیان عواطف مـــادر " نیز قــلم نـارسـاستــــ ،
چـرا که او به عاطفـه و مـهرورزی فرهنگــ واقـعی می‌بخشـد.
محبّتِ مـــادر " کوه آتشفشان‌ِ لبریز و همیشه گـرمـی استــــ.
محبّتــــِ او بـاران رحـمتـی استـــــ:
که چشـمه‌های وجود انسـان را سـیرابــــ می‌کـند.
غنچـه‌هـای لبـخـند را شکوفــا می‌سازد ،
و گل‌های پــژمـرده شــادی را نــوازش می‌دهـد.
مــادر : اساس مـهربانی و عصـاره نیکـی ستــــ.
مــادر : لفظی است که از نخستین لحظـه حیاتــــ،
تـا دم مرگـــ هـرگز از بردن نامش خسـته نمی‌شـویــم،
بلکـه به هنگـام تلخ‌ترین غَـم‌ها و زیبـاترین شـادی‌هـا نیـز ؛
از نفس‌ِ گــرم و دلــنواز او 000"
و از یـاد معصـوم و مقـدّسـش اسـتمداد می‌جـوییــم .
مـــــادر ..."
چـه کلـمه شیرین و دلنشین و مسّرتـــ بخشـی ،
هیچ نغمـه مـوزونـی روح پـرورتـر و دل نشـین‌تـراز ...
کلــمه مــادر " وجـود نــدارد ،
زیبــاترین کـلمه در عـالـم خلقتـــ کلمه ؛ مــادر استـــ.
تمام مردان برجسته دنیــا :
نقش تـربیـتی خـود را از " مـــادر " ایفـــا کـرده اند.
تـاروپـود " مـــادر " ازمـهربـانـی "بـافـته شـده استــــ ...
مـــــادر "
زیباترین کلمه هستی " نبـض خــانـواده " عاشق بی آر "
دوستــــِ بی منتــــ " یـار بی کـلکـــ " سـلطان قـلبـها "
تـکـیّه گـاه خستـگی " انیس لحظه های بی کسی "
گوهـر یـکـتای عشق " محبّتـــِ بی پـایـان .........
چشمهای اشگــبار مــــــادر ...
تنها چیزی ستــــ که سنگدل ترین قلبــــ را به درد مــی آورد.
( ناگفته نماند ! درزمانهای گذشته این گونه بود ...)
در قــامـوس آفــرینشِ مـــادر " بُخل و توقع وجود نـــدارد ،
و همـــاننــد : خــــورشـــید "
بر همه کـودکـانش می‌تابـد و مـهر خود را ارزانـی می‌کـند،
چـــرا کـــه ...؟
قلبـــِ او به وسعت بی انتـهای آسـمان بزرگـــ استــــ .
هیچ شخصیتی به جـز مـــادر " در زندگی پیدا نمی‌شود ،
که عشـق و ســلامتی و جـوانـی و آمــال و آرزوی خــود را ،
مُفتـــ و مُسـلم بـدونِ هیچ توقـعی عـاشقانه در اخـتیار بگذارد.
تا هست علی باشد و تا بود علی بود.
ولادتـ مولاالموحدین امیرالمؤمنین ؛
حضرتـ علی ابن ابیطالبـ علیهم السـّلام
بر پیروان و دوستداران حقیقی حضرتش مبارک
تاصورت و پیوند جهان بود،علی بود
تا نقش زمین بود و زمان بود، علی بود
آن قلعه گشایی که در قلعه ی خیبر
برکند به یک حمله و بگشود، علی بود
آن گرد سرافراز، که اندر ره اسلام
تا کار نشد راست نیاسود، علی بود
آن شیر دلاور، که برای طمع نفس
بر خوان جهان، پنجه نیالود علی بود
این کفر نباشد، سخن کفر نه این است
تا هست علی باشد و تا بود علی بود
*علـی وار پرسـتیـدن ...
مـا یکـــ ملّتـــــ « دوستدار علــی (ع) » هستیم ...،
امــّا نــَه « شـیـعه علــی (ع) » ...!
چــرا کـه شـیـعه علــی (ع) بــودن ،
علـی وار بـودن ، علـی وار اندیشـیدن ،
علـی وار احساس کـردن در برابر جامعـه،
علـی وار مسـؤولـیتــــ داشــتن و انجــام دادن"
و در بـرابـر خـــدا و خلـق ، علـی وار زیستنـــ ... ،
علـی وار پرسـتیـدن و علـی وار خـدمتـــ کـردن استــــ .
اسلام کمتر مدیون شمشیر علـی (ع) و جهاد اوستـــ و
بیشـتر مدیون سکـوت و تحـّمل اوستـــ ...!
مگــر با کلـمات می توان از علــی (ع) سخن گفت ؟
باید به سکوت گـوش فـرا داد تا از او چـه ها میگوید ؟
او با علــی(ع) آشـناتــر استــــ ...
( دکتر علــی شریعتی )
بگــو بـه عاشـق حیـــدر "
بگــو بـه عاشـق حیـــدر " تــو پیــرو صـمدی
بگــو بـه دشمن او "پستــــ تـر ز دیــو و ددی
گمــان مـبر که علــی (ع) گـونه ای شود پیـــدا
به گـرد پـای علــی (ع) هـم نمی رسد احــدی
یا علـــــــــــــ
داستان شب اول قبر یک سنی --- امان از بی ولایتی
عــلامه سـّید محّـمد حـسـین طـباطـبائــی"
صاحب تفسیر المیزان نقل کردند که:
استاد ما عارف برجسته «حاج میرزا علی آقا قاضی» میگفت:
در نجف اشرف در نزدیکی منزل ما، مادر یکی از دخترهای
اَفَـنْدیـها (سنیهای دولت عثمانی) فـوت کرد.
این دختر در مرگ مادر، بسیار ضجه و گریه میکرد و جداً ناراحت بود،
و با تشییع کنندگان تا کنار قبر مادر آمد و آنقدر گریه و ناله کرد که :
همه حاضران به گریه افتادند.
هنگامی که جنازه مادر را در میان قبر گذاشتند، دختر فریاد میزد:
من از مادرم جدا نمیشوم هر چه خواستند او را آرام کنند،
مفید واقع نشد؛
دیدند اگر بخواهند با اجبار دختر را از مادر جدا کنند،
ممکن است جانش به خطر بیفتد.
سرانجام بنا شد دختر را در قبر مادرش بخوابانند،
و دختر هم پهلوی بدن مــــادر در قـــبر بماند،
ولی روی قبر را از خاک انباشته نکنند،
و فقط روی قبر را با تختهای بپوشانند و دریچهای هم بگذارند "
تا دختر نمیرد ... و هر وقت خواست از آن دریچه بیرون آید.
دختر در شب اول قبر، کنار مادر خوابید ...،
فردا آمدند و سرپوش را برداشتند تا ببینند بر سر دختر چه آمده است،
دیدند تمام موهای سرش سفیده شده است.
پرسیدند چرا این طور شده ای ...؟
در پاسخ گفت: شب کنار جنازه مادرم در قـبر خوابیدم ...،
ناگاه دیدم دو نفر از فرشتگان آمدند و در دو طرف ایستادند و
شخص محترمی هم آمد و در وسط ایستاد،
آن دو فرشته مشغول سؤال از عقائد مادرم شدند و او جواب میداد،
سؤال از توحید نمودند، جواب درست داد،
سؤال از نبوت نمودند، جواب درست داد که :
پیامبر من محمد بن عبدالله(صلی الله علیه و آله و سلم)است.
تا این که پرسیدند: امام تو کیست ...؟
آن مرد محترم که در وسط ایستاده بودند فرمودند:
« لَسْتُـــ لَـها بِاِمــامِ ؛ من امـــام او نیـسـتم ...»
در این هنگام آن دو فرشته چنان گرز بر سر مادرم زدند"
که آتش آن به سوی آسمان زبانه میکشید.
من بر اثر وحشت و ترس زیاد " به این وضع که میبینید ...
همه موهای سرم سفید شده در آمدم.
مرحوم قــاضـــی میفرمود:
چون تمام طایفه آن دختر، در مذهب اهل تسنن بودند،
تحت تأثیر این واقعه قرار گرفته و شیعه شدند
(زیرا این واقعه با مذهب تشیع، تطبیق میکرد و آن شخصی که :
همراه با فرشتگان بوده و گفته بودند " من امام آن زن نیستم،
حضـرت علــی ( علــیه الســّلام ) بــوده انــد . )
و خود آن دختر ، جلوتر از آنها به مذهب تشیع ، اعتقاد پیدا کرد. 
منـبع: سـایت تبــیان
این کودکـــ نازنینــــ امــیر دلــهاستــــ
السّـلام علیکـــــ یا علـ
ـی بن موســی الرضـــا علیه الســّلام "
تبریکـــ عرض میـکنم ... "
آقـــای منــ " مـولای منــ " سـالـروز تـوّلــــد امــام جــواد (ع) را .
این کودکـــ نازنینــــ امــیر دلــهاستــــ
او باب مـراد استـــ و جــواد ابنـــ الـرضـا (ع) ستــــ
از آمـدن او بـه محــّمد (ص) سـوگــند
خـوشـحال تـر از امــام هـشتـم زهــرا (س) ستــــ
هـر کس به زمــانه سـر سـپارد بـه جــواد (ع)
کـار دو جـهان وا بگــذارد بـه جــواد (ع)
از سـاحتـــ ثـامن الـحجج فـیـض بـرد (ع)
از بـسـکه رضـا (ع) عـلاقـه دارد بـه جــواد (ع)
خـوش بـاش کـه قلبـــ شـیعه شـاد استـــ امشبـــ
کـار هــمه بـر وفـق مـراد استـــ امشبـــ
درهـاى بـهشتـــ آرزو بـاز شـده استـــ
چـون شـام ولادت جــواد (ع) استـــ امشبــــ
بلا و مصایبــــ ما بزرگـــ شد ...
خـــــداونــدا ... !
بلا و مصایبــــ ما بزرگـــ شد و بیچارگـى ما بسـى روشن و
پـرده از روى کار برداشته شد و امیـــدم نـاامیــــد ...
پــروردگــارا ... !
درود فرستــــ بر محـّمد و آل محـّمد که صـاحبــــ اَمـر اِلــهى
( و مقــام خـلافـتــــ ) هسـتند و بـر مـا اطـاعتـشان را واجبــــ کـردى و
بـه واسـطه این مطـاع بـودن مقـامشـان را بـه مـا شـناسـانـدى،
پـس بـه حـّق مـنزلتــــ و قـدر آنـها ؛ بـه مـاگـشایشـی نـزدیکــــ
چـون چـشـم بــهم زدن یــــا زودتـر عــطا فـرمـــا ...!
دعـای اللــهّم عظـم البـــلاء "
حـاوی معـارفـــ بلـندی در فــرازهـای مختلفی استـــ ؛
اُولـِی الاَمـرِ الَـذّینَ فَرَضتــَـــ عَلَـینا طاعَتـَـهُم ...
که جـایــگاه و مقــام صـاحبــــ امـری را نشـان میـدهد ؛
ولـی در نـهایتـــ بـرای فـرج در کـارخـودمـان دعــا میکنیم و میگوییم :
گـرفـتاری ما را بر طرف فـرما و فـرجی بـرای حضـرتــــ حجتــــ
( عـج الله تعـالـی فـرجـه الشـریفـــ )
نمی خـواهـیم ...
